Bezoekers maken geluid op de installatie Krot & Co. foto Dirk-Jan Gjeltema
Krot en Co verdiepen zich in fenomeen 'tijd'
RENESSE - Tijd bestaat eigenlijk niet. Het is een uitvinding van de mens om orde te scheppen in de oneindigheid, de chaos. Die gedachte schuilt achter de kleurrijke installatie van het kunstenaarscollectief Krot en Co op de Kunstschouwlocatie 29: De Prinsenhoeve in Renesse.
Wie de routebordjes hier volgt, komt letterlijk stapsgewijs in de stemming voor wat komen gaat. Bordjes in het gras op het pad vormen voortdurend het woord Time. In een bocht staat een pilaartje met daarop een tekst, die bij herhaling ook door de speakers in het struweel klinkt: Time does not belong tot me. It spreads itself like air. I move about in it, but have no place. Het betreft een gedicht van Phyllis April King. De tekst verwoordt mooi de gedachte van Krot en Co over het begrip tijd. In dit collectief werken zes kunstenaars samen: Ron Scherpenisse, Aagje Pel, Gerard Fransen, Noud Jehoel, Jan Nederveen en Peter Pel. De twee laatst genoemden namen gisteren de taak van suppoost op zich. De twee mannen met hoed op de houten bank ogen als detectives die de zaken scherp in de gaten houden. Nederveen en Pel beseffen dat hun aanwezigheid wat schroom opwekt bij de bezoekers. Ten onrechte overigens, want het is juist de bedoeling dat de passanten spontaan dat apparaat met kleurrijke handels bedienen. Daarbij produceren zij een geluidscompositie bij een futuristisch uitziende installatie verderop in het landschap. Het is een bouwwerk van radars, wielen en grijpers dat uit een andere wereld lijkt neergedaald aan de rand van een klein vennetje hier in het weidse Schouwse land.
Krot en Co maken vaker bijzondere bouwsels die de verbeelding prikkelen. De Kunstschouw-commissie nodigde hen uit dat hier ook te doen. "Het is met recht een collectief product dat we met z'n zessen hebbben gecreëerd. Ieder van ons kan zich vinden in het eindresultaat", zegt Peter Pel. Tijd en geluid komen in deze installatie en op deze locatie fraai samen. Wie de route vervolgt komt individueel werk van de leden van het collectief tegen. Teksten op een soort bielzen langs het bospad, een huis om de wonden van de stress te laten helen met daarin een glossy kostuum keurig aan een knaapje, maar ook 'perenhuisjes' en een 'Vliegend Hert' dat met zijn vleugels in de boom is komen vast te zitten.
(Bron: PZC 25 juni 2011)
